Como homenaxe ós nosos socios da Agrupación ARCE queremos dar a coñecer a figura dun catalán universal: Pau Casals.
Pau Casals naceu en El Vendrell (Cataluña) en 1876, e morreu en 1973 en San Juan de Puerto Rico. O seu pai era catalán, e a súa nai, portorriqueña.
Como Mozart, Pau Casals foi introducido no mundo da Música polo seu pai. Está recoñecido como un dos mellores violonchelistas de todos os tempos, e como un innovador do instrumento, xa que introduciu notables cambios expresivos e técnicos na súa interpretación.
A súa pasión pola música de Johann Sebastian Bach levouno a rescatar do olvido as estupendas Suites para violonchelo, unha alfaia que queremos compartir convosco:
Non se vos teñen posto os cabelos de punta...?
Ademais, tivo un papel senlleiro como compositor e director de orquestra, sendo un dos máis recoñecidos do século XX. Neste sentido, en 1970 compuxo o Himno da Paz das Nacións Unidas, obra que se estrenou por primeira vez o 24 de outubro de 1971 (cando o músico tiña 94 anos) sendo dirixida a orquestra por el mesmo.
Pero se o papel de Pau Casals foi importantísimo no ámbito musical, o máis sorprendente foi a súa extraordinaria xenerosidade e humanidade. Como el dicía: a música, esta marabillosa linguaxe universal, ten que ser unha fonte de comunicación entre todos os homes. E, certamente, toda a súa vida estivo adicada á defensa da paz e da liberdade, empregando como única arma os sons melodiosos que producía o arco do seu violonchelo.
A consecuencia da Guerra Civil Española, tivo que se exiliar, primeiro, en Francia, e, finalmente, en Porto Rico, onde morreu ós 96 anos. Defensor da liberdade, e dun alto grado de autonomía para Cataluña, prometeu non voltar a España mentras durase a dictadura de Franco. De feito, só voltou, morto, no ano 1979, catro anos despois da morte do dictador. Dende entón, os seus restos reposan no Cementerio de El Ventrell, a súa localidade natal.
O seu activismo en defensa da paz, da democracia, da liberdade e dos dereitos humáns valéronlle prestixiosas condecoracións, como a Medalla da Paz da O.N.U., ou que fora proposto ó Premio Nobel da Paz.
A continuación vos presentamos un emotivo vídeo sobre o Discurso no que Pau Casals se dirixe á Asamblea das Nacións Unidas, con 94 anos, falando de dous dos seus amores: Cataluña e a Paz. Está en inglés, pero todos podemos comprendelo. Que grandeza!
Para rematar, déixovos cunha peza do folclore catalán que foi dada a coñecer mundialmente por Pau Casals: El cant del oicels (O canto dos paxaros). Este foi o "himno" que el propagou para pedir a paz. Porque, segundo el, os paxaros, nos seus cantos, din: PAZ, PAZ, PAZ...
Deixovos coa versión que interpretou na Casa Branca, acompañado polo pianista Mieczyslaw Horzowski.
Deixovos coa versión que interpretou na Casa Branca, acompañado polo pianista Mieczyslaw Horzowski.
No hay comentarios:
Publicar un comentario